tot mij dansen de bladeren
en wanneer ik fiets langs de paden
wuiven zelfs de bomen me toe
alles lijkt me toegewijd
en ik leef mee met goede wil
dus zie zoals ik wil kijken
en geniet van wat ik ervan maak
en wanneer ik je benader
en jij daar staat
weten zelfs de straten ervan
alles is ledig, en alles is van ons
gereserveerde stilte…
wie zegt dat de bomen
de wegen, de wind
ja zelfs het donker niet kijken kan?
1 opmerking:
Een mooi gedicht, Emil.
Een reactie posten